حلالش باشه!

من دو تا استاد دارم که همیشه بابت حضورشون در زندگیم سپاس‌گزار خداوندم.

میگم همیشه، واقعاً همیشه…

و این سپاس‌گزاری فقط به زبان نیست. واقعاً قلبیه، درونیه، راضی بودن محضه.

و هر بار که محصولی یا فایلی ازشون تهیه می‌کنم، همیشه این موضوع به ذهنم می‌رسه که واقعاً پولی که بابتش دادم، حلالش باشه.

واقعاً حقشه.

به هر موفقیتی می‌رسه این آدم حقشه.

دمش گرم و یه عالمه قلباً و واقعی تحسینش می‌کنم.

یا اگر فایل و آموزشی از قبل تهیه کرده باشم و با هر بار گوش کردنش، به درک بهتری از اون برسم، باز هم همین نظر رو دارم و عمیقاً‌ احساس رضایت رو تجربه می‌کنم.

با یقین میگم این دو آدم بیشترین تاثیر مثبت رو در زندگی و شخصیت من گذاشتند.

حالا اینا رو گفتم که بگم، وقتی خواستم دوره‌ام رو ضبط کنم، همیشه به خودم می‌گفتم آیا هنرجوی من هم بعد تهیه دوره و گوش کردن به آموزش‌ها و پیش رفتن با من، همین‌‌ها رو به خودش میگه؟!

میگه دمش گرم چقدر خوب داره بهم یاد میده؟!

یا حلالش باشه پولی که بابت دوره ازم گرفت، من کلی چیز ازش یاد گرفتم؟!

پولی که بابت این دوره دادم پول یک هزارم چیزی هم نیست که داره به من اضافه میشه.

و از این دست صحبت‌ها.

خیلی برام مهم بود که ارزشی که ایجاد می‌کنم مفید باشه و واقعاً به فرد مقابلم چیزی اضافه بشه نه اینکه شوآف باشه یا کم بذارم یا هر چیز نامطلوب دیگه.

من نهایت تلاشم رو کردم و می‌دونم از هیچ چیزی کم نذاشتم و بیشترین حد ممکن رو که در توانم بود، در این دوره گذاشتم و مطمئنم اگر هنرجوی من هم صد وجودش رو بذاره، بدون شک و با یقین، به هدف دوره که تبدیل شدن به یک متخصص رنگ و لایت و یک هنرمند هست، می‌رسه.