مادر موسی یا یعقوب!

به نظرم یکی از مهمترین کار‌هایی که در طول روند زندگی انجام می‌دهیم، عملی کردن ایمانمان است.

چند روزیست در دو قطبی روند رفتاری مادر موسی و حضرت یعقوب حرکت می‌کنم!

گاهی می‌گویم اگر ایمان داشته باشی، رها شدن عزیزترین دارایت، ناراحت و نگرانت نمی‌کند و با قلبی مطمئن، زندگی می‌کنی و می‌دانی چیزی به تو داده می‌شود که لیاقتش را داری.

و گاهی غم سراغم می‌آید و بابت شرایطی که در آن قرار گرفته‌ام، زندگی‌ام مه گرفته و تار می‌شود.

این چند روز بارها به خودم گفتم، الان زمان درست رفتار کردن است.

حال خوب داشتن زمانی که همه چیز عالیست، شاید ساده‌ترین کار دنیا باشد ولی الان در شرایطی قرار داری که رفتارت نشان از آن ایمان قلبی‌ات می‌دهد.

بارها داستان مادر موسی را برای خودم تعریف کردم و پاداشی که بابت ایمانش می‌گیرد را به خودم گوشزد کردم و داستان یعقوب و سرگذشت سختی که برای خود به وجود آورد هم درسی‌ست که مرور می‌کنم.

زندگی به من خیلی درس داده، ولی هر بار، جایی گیر می‌کنم و در چاله می‌افتم و هر بار سعی کرده‌ام بهتر و راحتتر از آن جریان عبور کنم.

یادم است، پاداش این خوب ماندم را خیلی خوب گرفتم. 🤍

این‌بار باید بهتر عمل کنم… 🤍