۹۰ از ۹۰

امروز بیستمین روز از برنامه‌ی نود روزه‌ی من است. درست نود روز پیش، باز هم در روز بیستم برنامه‌ام بودم. خوشحالم بابت مسیری که در آن حرکت می‌کنم و امیدوارم برایم ثمربخش باشد.   الان که نگاه می‌کنم میبینم خیلی چیزها در این نود روز تغییر کرد. من مدتی مسیر زندگیم را گم کردم و سردرگم روزهایم را سپری کردم... از دل حادثه‌ها گذشتم... نجات یافتم... زنده ماندم... با این حال، درونم بارها بجای رنگ سفیدی، تیره و تار شد... و بالاخره تصمیم به قدم گذاشتن در مسیری جدید گرفتم و گامهایی که هنوز نامطمئن است (ولی مستمر) را در این راه برمی‌دارم. اول راه است و امیدوارم بتوانم سربلند در پیش خودم، این سفر را طی کنم. 

ادامه مطلب

چندوقت پیش بالکن خونه رو تمیز کردم و هر چیز اضافه‌ای که بود رو برداشتم و وسایلی که باید میموند رو حسابی تمیز کردم و یه جورایی همه رو تو کمدِ توی بالکن جا دادم و تقریباً بالکن خالی شد و بعد آماده‌اش کردم برای نشستن و لذت بردن. از اون زمان دیگه هر روز اگر خونه باشم، گلدن تایم و نزدیکای غروب، می‌رم تو بالکن می‌شینم و به آسمون و ابرها و پرنده‌ها و درخت‌های تو خونه‌ی خودمون و همسایه‌مون و خیابون نگاه می‌کنم و کلی لذت می‌برم و البته در کنار نگاه کردن و لذت بردن معمولاً زبانم رو می‌خونم و بین آنتراکش چای دم می‌کنم و چای می‌نوشم. علاوه بر همه‌ی اینها، پرنده‌ها کلی هنرنمایی می‌کنند و موسیقی‌ پس زمینه‌ی ماجرا رو بر عهده دارند . 😌 یه زمان بهشتیه واقعاً. همه چیز به کامه. مخصوصاً ماه...

ادامه مطلب

وقتی روز هفتم باشی و برنامه‌ات نود روزه باشه، یعنی قشنگ اول راهی. ولی خواستم ثبتش کنم و وقتی به امید خدا به روز نودم رسیدم و برگشتم و به این روز نگاه کردم، ببینم که هر مسیری تموم میشه و آدم بالاخره به هدفش می‌رسه یا حداقل یه بخشی از هدفش رو تیک می‌زنه و محققش می‌کنه ولی مهم اینه که از هر قدم و گام در مسیر رسیدن، لذت برده باشه. این سری برنامه‌ام خیلی سبکتره و راحت برام پیش میره، حداقل تا اینجا که اینطوری بوده و این نشون میده من نود روز قبلی واقعاً تلاش کردم و فقط یه حرکت نمادین نزدم!! 😂

ادامه مطلب

من نمی‌دانم دریا برای موسی باز شده تا او رد شود یا نه. نمی‌دانم آتش برای ابراهیم، گلستان شده یا نه. نمی‌دانم ماجرای رود نیل واقعی‌ست یا نه. نمی‌دانم هزارپاره‌ی پرنده‌ها سر کوه‌ها دوباره زنده‌ شده‌اند یا نه. ولی می‌دانم من امروز معجزه دیدم. من از دل حادثه‌ها گذشتم. برای من همه‌ی آنها اتفاق افتاد و من از آن همه، نجات یافتم... هر آدمی که آن اتفاق و من را در دل آن اتفاق دید، باور نمی‌کرد نه تنها زنده ماندم بلکه حتی یک خط هم روی وجودم نیفتاده... حضورم در این دنیا و زنده و سالم ماندنم چیزی جز معجزه نمی‌تواند باشد.   دیشب از او معجزه خواستم و حتی در دست نوشته‌هایم گفتم خدایا، معجزه‌ی بزرگ می‌خواهم، چیزی که اسمش را واقعاً بشود معجزه گذاشت. بعد گذشت زمان از حادثه، وقتی با خودم مرورش کردم، دیدم معجزه‌ای عظیمتر در زندگیم نمی‌توانست اتفاق بیافتد. خدا امروز...

ادامه مطلب

امروز هشتاد و چهارمین روز از برنامه‌ی نود روزه‌امه. بابت همه‌ی این ۸۴ روز خوشحالم و بعد این نود روز تصمیم دارم باز هم به راهی که شروع کردم، ادامه بدم تا چیزی که دوست دارم در من ایجاد بشه. فقط ۶ روز مونده و این حس قشنگیه 🥰 امروز باز هم رفتم یکم بین طلافروشی‌ها قدم زدم و طلا نگاه کردم و چیزی که برام جالب بود این بود که بیشتر زرگری‌ها شلوغ بودند و مردم داشتند طلا می‌خریدند. و چیز دیگه‌ای که جالب بود این بود که سرویس‌های خیلی گرم بالا داشتند! یعنی اگه کسی اونها رو بذاره دست و گردنش احتمالاً باید بعدش بره درمان و فیزیوتراپی 😂 ولی خب این مهم نیست، مهم اینه که حتماً متقاضی برای این طلاهای گرم بالا هست و مردم می‌خرند و حتماً پول دارند که می‌خرند دیگه! بیشتر هدف من هم...

ادامه مطلب

فقط ۱۴ روز مونده! هر روزی که بیدار میشم، اولین چیزی که به ذهنم میرسه، انجام برنامه‌ی نود روزه‌امه. و بابتش خدا رو سپاس‌گزارم. قبلاً هم شده بود طبق یه برنامه‌ی خاص برم جلو ولی این یکی با هر بار دیگه فرق می‌کنه... ❤️

ادامه مطلب

امروز شصت و هفتیمن روز از برنامه‌ی نود روزه‌ام بود و من به خودم افتخار می‌کنم که در هر شرایطی، کاری که تعیین کرده بودم را انجام می‌دهم. 🥰 امروز خواهرم گفت: راز آدمهای موفق از آدمهای ناموفق اینه که آدم موفق هر روز که بیدار میشه میگه امروز برای رسیدن به هدفم چه قدمی باید بردارم و میره و برش میداره. و بهم افتخار کرد. چون گفتم امروز برنامه‌ام اینه که یه جلسه از آموزش‌های هدیه را می‌خوام تدوین کنم و اگر بتونم خروجی می‌گیرم و می‌ذارم روی سایت. و الان انجام دادم و از خودم راضی‌ام. و اینکه امروز داشتم بعد کارم با یکی از دوستانم که کمتر از برنامه‌های زندگیم باخبر است، صحبت می‌کردم، وسط صحبتمان گفت: واقعاً این انگیزه و تلاشت رو تحسین می‌کنم. از کجا می‌آد این امید و انگیزه، نمیدونم! گاهی امید و انگیزه‌ام برای زندگی...

ادامه مطلب

امروز وقتی با تمام خستگی و خواب آلودگی، جملات انگلیسی رو همراه درس تکرار می‌کردم، به خودم افتخار کردم. زمانی که داشتم برای نود روزم برنامه‌ریزی می‌کردم، می‌دونستم روزهای شلوغ اسفند ماه رو پیش روم دارم، با این حال می‌دونستم از پسش برمیام. شلوغی روزهام طوری نبود که نشه کارهایی که مشخص کردم رو انجام بدم. امروز فهمیدم چند تا قابلیت بزرگ در برنامه ریزی دارم. یک اینکه شرایط رو در نظر می‌گیرم و برنامه ریزی می‌کنم و سنگ بزرگ برنمی‌دارم که از پسش برنیام. این به نظرم خیلی مهمه. ما تو برنامه‌ریزی‌هامون معمولاً می‌خوایم کارهایی که یه عمر انجام ندادیم رو ظرف زمان خیلی کوتاه، همه رو باهم به سر انجام برسونیم! که معمولاً نتیجه‌ی این برنامه ریزی‌های حجیم، میشه انجام ندادن هیچ کدوم از اونها و احساس بی‌کفایتی مخفی که درونمون راجع به خودمون حس می‌کنیم. خدا رو...

ادامه مطلب

امروز روز بیستم از برنامه‌ی نود روزه‌ی من است. یک سری کارها را مشخص کردم که در این نود روز انجام دهم. بعضی از کارها حتما باید روزانه انجام شوند و بعضی از آنها فقط مهم است که در طول این زمان، تمام شوند. امروز که روز بیستم است، از خودم راضیم و البته که گاهی زیاد سر خودم و خدا غُر زدم ولی فعلاً در صلح دارم ادامه می‌دهم. و دم خدا گرم که غرهایم را نادیده و نشنیده می‌گیرد. مطمئنم اگر من خدا بودم حتما بنده‌ام را از وسط نصف می‌کردم و کلی هم به او می‌خندیدم که دیگر انقدر کور نباشد که نعمتها را نبیند و دهانش را برای لحظه‌ای که چیزی به میلش نیست، به شکایت باز نکند! امیدوارم ادامه دهم و انشالله هیچ وقفه‌ای در برنامه‌ام نیوفتد و من بعد از ۹۰ روز بیشتر از...

ادامه مطلب