فقط برای امروز پاک باش.

این سری که می‌خواستم رژیم کتو را شروع کنم، برایم بسیار سخت بود. احساس می‌کردم باید یک کوه را جابجا کنم اگر می‌خواهم این رژیم غذایی را رعایت کنم.

یادم است سری پیش مزایای رژیم کتو را برای خودم نوشتم و همچنین معایب رعایت نکردنش را.

و هر بار اگر چیزی یادم می‌آمد به لیستم اضافه کردم و به این صورت مغزم پذیرفت که باید این رژیم را شروع کنم و همان ۴۰ روزی که می‌خواستم رعایتش کردم.

ولی این سری حتی دستم به نوشتن مزایای رعایت و معایبِ رعایت نکردنش هم نمی‌رفت چه برسد که انجامش دهم!

هر روز شروع رژیم را به تعویق می‌انداختم تا اینکه تصمیم گرفتم فقط برای امروز رعایتش کنم.

هر شب قبل خواب یا در شروع صبح می‌گفتم فقط برای امروز رژیمم و خب همین باعث شد که الان دوازده روز است که در کتو بسر می‌برم.

ظاهراً انجمن معتادان گمنام  (NA) برای ترک مواد مخدر و اعتیادهایشان قدم‌ها و قوانینی دارند.

مثلاً می‌گویند برای ترک اعتیاد باید همبازی، زمین بازی و خود وسیله‌ی بازی را برای همیشه نبینید.

یعنی جاهایی که قبلاً مواد مصرف می‌کردید، دیگر نباید بروید یا با دوستانی که قبلاً دنبال مواد بودید باید قطع رابطه کنید و آنها را نبینید و همچنین جایی نباشید که مواد باشد.

اصولشان برای ترک این است که فقط برای امروز پاکم و مواد مصرف نمی‌کنم و با همین روند سالهای سال پاک می‌مانند.

یعنی عهدشان را هر روز با خودشان تمدید می‌کنند.

من برای رژیمم همین راهکار را پیش گرفتم!

خب شکر هم اعتیاد آور است! انقدر کلوچه‌ی فومن این اواخر خورده بودم که چای و کلوچه عصرانه برایم مثل مواد مخدر بود!

شروع ماجرا با اینکه سخت بود (واقعاً برای من تغییر فاز بدنم برای حضور در رژیم کتو سخت است و حدود سه روزی زمان می‌برد) ولی با همین متد خیلی راحت جلو رفت.

تا اینکه دیروز در فریزر را باز کردم و یک نصفه کلوچه‌ی فومن در آن دیدم!

دقیقاً مثل معتادی که مواد می‌بیند باید جلوی خودم را می‌گرفتم.

ولی مثل یک معتاد بی اراده رفتار کردم و یه تکه‌ی خیلی کوچکی از آن را خوردم!

چون خیلی کوچک بود عذاب وجدان نگرفتم ولی بدنم واکنش عجیب غریبی از خودش نشان داد.

به شدت بدنم ملتهب شد و دچار خارش!

عجیب شکر به بدن آسیب می‌رساند. مخصوصاً بدنی که در مرحله‌ی بدون قند زندگی می‌کرده.

حالا خوردن یک تکه‌ی کوچک کلوچه مهم نیست ولی چیزی که مهم است انجمن معتادین کاملاً درست می‌گفتند.

وقتی قرار است ترک کنی، همه آنچه که در راستای هدفت نیست را باید از زندگی‌ات خارج کنی.

نباید فقط روی اراده‌ات حساب کنی. عادتهایت از اراده‌ی یک روزه‌ات قویترند.

حالا این ترک می‌خواهد از مواد باشد یا شکر یا عادات بد رفتاری مثل دروغ و غیبت و سر در زندگی دیگران کردن و نظر دادن در مورد دیگران و چه و چه.

مثلاً من زمانی که تصمیم گرفتم تمرکزم روی سایتم باشد یا کاری به کار بقیه که دارند چه کار می‌کنند نداشته باشم، اپلیکشن اینستاگرام را از گوشی‌ام پاک کردم.

انگار زمین بازی و وسیله‌ی بازی را از خودم دور کرده باشم و به همه هم گفتم که من اینستا نیستم. زنگ بزنید، پیغام دهید، دود روشن کنید ولی دایرکت ندهید که پاسخگو نیستم!

اسفند ماه بخاطر اینکه ممکن است بخاطر همه‌ی سفارشتام باز هم مشتری‌ام دایرکت بدهد، آن را نصب کردم و با تمام نداشتن و نبودن در اینستا در تایم طولانی و حتی علاقه نداشتن و یک جورهایی حس وقت تلف کردن بهم دست می‌دهد، باز هم خودم می‌بینم که روزانه یک تایمی را در آن می‌گذرانم! (یعنی حتی اگر از چیزی منفوری ولی یک زمانی عادتت بوده، و حتی بارها و بارها ترکش کردی، آن را که ببینی باز هم اراده‌ات در مقابلش یک جوراهایی به حساب نمی‌آید!)

آن هم یک جور اعتیاد است.

اعتیاد دنیای امروز دیگر فقط تریاک و کوک و شیشه و هزاران موادی که حتی اسمشان را نمی‌دانم، نیست.

همین شکر ساده هم اعتیاد است.

فست فود هم اعتیاد است.

اینستاگرام هم اعتیاد است.

و هر آنچه تمرکزت را از زندگی خودت بگیرد و تو را کپی دیگران کند، اعتیاد است.

و برای اینکه برای خودت زندگی کنی باید همان قوانین NA را رعایت کنی.

فقط برای همان روز پاک بمانی و عهدت را روزانه تمدید کنی و درِ زندگی‌ات را بر روی هر چیزی که تو را به مسیری که دیگر نمی‌خواهی در آن قدم بگذاری، می‌برد، محکم ببندی.

خیلی محکم!