نوشته‌های من

ظهور عشق

/در نهایت،

عشق است که نجات دهنده است./

چند بار این جمله در زمان‌های مختلف در سرم می‌چرخد و تصویر انیمیشن Wall-E زمانی که دست ربات فضایی را گرفته و در زمان غروب آفتاب، عاشقانه نگاهش می‌کند در ذهنم پررنگ می‌شود.

 

بله، در نهایت عشق، نجات دهنده‌ است.

شفادهنده است و آرامش‌بخش.

در عین حال انگیزه بخش و زیباکننده‌ی دنیا.

معتقدم انسان عاشق، زیبا می‌شود.

انسان عاشق، زیبایی می‌بیند و بس.

سپاسگزارتر از همیشه است و مهربانتر.

انسان همین لحظه است و اکنون.

تونل عشق و حضور در آن و حتی عبور از آن، از انسان، آدم دیگری می‌سازد.

آدمی که رشد یافته و هرگز به قبل از تجربه‌ی عشق برنمی‌گردد.

البته که از عشق تعبیرهای فراوان است.

نمی‌دانم کدام تعبیر و تفیسر و تعریف از آن درست است ولی چیزی که می‌دانم، تحولی‌ست که در یک عاشق رخ می‌دهد که نشان از حضور و زیست یک انسان سالم در این دنیا است.

دیدگاهتان را بنویسید