نوشته‌های من

۲۰ از ۹۰

امروز روز بیستم از برنامه‌ی نود روزه‌ی من است.

یک سری کارها را مشخص کردم که در این نود روز انجام دهم.

بعضی از کارها حتما باید روزانه انجام شوند و بعضی از آنها فقط مهم است که در طول این زمان، تمام شوند.

امروز که روز بیستم است، از خودم راضیم و البته که گاهی زیاد سر خودم و خدا غُر زدم ولی فعلاً در صلح دارم ادامه می‌دهم.

و دم خدا گرم که غرهایم را نادیده و نشنیده می‌گیرد.

مطمئنم اگر من خدا بودم حتما بنده‌ام را از وسط نصف می‌کردم و کلی هم به او می‌خندیدم که دیگر انقدر کور نباشد که نعمتها را نبیند و دهانش را برای لحظه‌ای که چیزی به میلش نیست، به شکایت باز نکند!

امیدوارم ادامه دهم و انشالله هیچ وقفه‌ای در برنامه‌ام نیوفتد و من بعد از ۹۰ روز بیشتر از هر زمان دیگری از خودم راضی باشم.

 

 

دیدگاهتان را بنویسید